Herkese merhaba
Yazı yazma meydan okumamın sıradaki günü ile buradayım. Bugün “baş etmekte zorlandığın bir şey hakkında yaz” o kadar çok şey var ki neyden bahsetsem acaba?
Yeni işime alışmakta zorluk çekiyorum şu sıralar ama asıl zorluk çektiğim şey motivasyon. Gerçekten hiçbir şey yapasım yok. Yapmak istediğim çok şey var ve az kısıtlı bir zamanım ama ben parmağı oynatmakta zorlanıyorum. Sürekli kendime mutlu muyum diye soruyorum ama cevap veremiyorum. Müzik dinlemek hariç her şeyden çok çabuk sıkılıyorum.
Bu bir dönemdir geçer diyemiyorum çünkü sürekli aralıklarla bu dönemi yaşıyorum. Kronolojik depresyon, olabilir. Yaşadığım çevre, yaşadığım ülke ve olanaklar git gide daha çok moralimi bozuyor. Dünya, yaşadığımız dünya daha da kötüleşiyor sanki.
Geçen 12. sınıf öğrencileri ders çalışma motivasyonlarının olmadığından bahsetmişti. 11. sınıfların üzerine toprak dökülmüştü sanki, çok sıkkındılar. Biraz konuşunca aynı şeylerden sıkıntı duyduğumuzu fark ettim ama onlara her şey düzelecek diye teselli edemedim. Konuyu geçiştirdim. Bir başka seferde aklıma söylenecek daha güzel bir şey geldi: “Çalışmayıp ne yapacaksınız ki? En azından çalışınca ihtimallerin güzelleşme imkanı var, küçük de olsa bir ihtimal”
Ama bunları kendime söyleyince pek işe yaramıyor. Yüksek lisans başvuruları ve ALESE çalışmam lazım ama kalem kıpırdatamıyorum. Programım çalışmaya müsait ama olmuyor. Kilo vermeye karar veriyorum ama verdiğim karar öğleye kadar sürüyor. Neden böyleyim? Tükenmişlik sendromum bitmiştir sanıyordum ama bitmemiş galiba…
Evet kısacası zorlandığım şey kendime motive etmek. Umarım bu sorun sadece benim sorunumdur. Gerçekten çekilmesi zor bir durum.
-Alumina
Bir Hayalperestin Eskiz Defteri 