Bir Eğitim Fakültesi Öğrencisinin Anıları

Evet, evet neden öğretmen olma şevkimin azaldığından bahsedeyim mi bugün biraz ? ister misiniz bilmem ama benim içimi dökmem lazım.

Korona döneminde bilgisayardan grup ödevi yaparken ben

Neresi olduğu mühim değil, belki eski yazılardan bir ipucu yakalamışsınızdır bilemem, canım ülkemin prestijli ünilerinden birinin eğitim fakültesinde İngilizce öğretmenliği okuyorum. Sophisterım aynı zamanda ki kendimi hala sophomore hissediyorum, hatta freshman ki senior olmama çoook az kaldı… uggh

Hevesle başlamıştım, öğretmen olacaktım ve millete İngilizceyi sevdirecektim. Ne kadar masum ve tatlı değil mi ? Şimdi kendim İngilizceden soğudum ve eğitimden, öğretmenlikten, öğretememekten, öğrenemememden, öğrenilmiş ve öğretilmiş çaresizlikten. Her şeyden soğudum bu dönem. Her şeyden soğuttular bu dönem. Bitsin artık bu dönem.

Çünkü ben çoktan bittim.

Neden mi soğudum ?

Çünkü gerçekçi değil, çok ütopik. Gerçekçi olmayan bir şeyi öğrenirken kendimi yıpratmak istemiyorum. İdealist olmalıyım belki ama idealizmin sorunları görmezden gelerek kendini dayatma olmadığına inanıyorum.

Çünkü samimi değil, hepsi değil ama bir kısım hocalar fildişi kulelerinde takılıyorlar, kimileri de dinozor ki onlara hiç girmeyelim. Gerçek hayat ve sınıf ortamından çok çoook çooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooook uzaklarda gibi geliyor.

Eğer bize eğitim fakültesinde öğrettikleri doğruysa, benim üni öncesi eğitim hayatım yalan.

Güzel bir ortaokulda ve kötü bir lisede okudum. Lisemde hocalara çok iyiydi ama öğrenciler çok ilgisizdi. Akılları ders dışı her şeydeydi, her yerdeydi. Tabi istisnalar vardı, ben ve birkaç arkadaşım, her kötü lisenin üni kazanan küçük grubu vesaire. Hevesle gelmiştim, gitmiştim liseye ama gördüm ki hevesle giren tek benmişim. Geri kalan herkes puanı tutmadığı için seçmiş.

Her ne kadar istemesekte çevreden etkileniyoruz ve çevreyi etkiliyoruz. Lise biterken gelecek eğitim hayatımda istediğim tek bir şey vardı. Gittiğim bölümde sınıf arkadaşlarımın isteyerek, gönüllüce gelmiş olmaları. Ama nerdeee

Çoğunluk öğretmenliğe güvenli iş olarak gördüğü için gelmiş. Ya da puanları yetmediği için, ya da daha kötüsü aile baskısı.

Ailelerin ekonomik olarak çocukları için endişelenmelerine bir şey diyemem. Bizimkilerde de var o endişe. Ama insanlara zorla bir şeyler yaptıran, zorla bir yerlere getiren ve bunu yaparken o insanın başkalarını zor duruma sokmasına sebep olanlara bir şey derim ama burada demeyeceğim.

Nerde kalmıştım yine dağıldım. Evet bu yıl eğitimden özellikle soğudum. Covid sayesinde online eğitimin rahat olması gerekiyordu. Ama yok nerde öyle bir şey.

Ben İstanbulda oturuyorum ve okuyorum ve evimle okulum arası mesafe bir buçuk saat ve ben nerdeyse hafta içi hergün bu mesafeyi çekiyor(d)um. Eğitim online sevindim ilk başlarda, biraz ama online mı ? Yoksa her gün o mesafeyi çekmeyi mi tercih ederdin ? diye sorsanız o mesafe derim.

Sinir krizi geçirdim çünkü grup ödevleri yapılacaktı ve herkes evde olmasına rağmen her zaman dolu ve son saate bırakmaya hevesli.

Herkes evde ama hiçbir şey yapmamakla meşgul ve herkes kafayı yemiş ama en çok da bu dönemde daha çok ödev verelim öğrencileri dolu tutalım diye ödev verelim diyen öğretmenler.

Yav daha sen kendin kullanamıyorsun, hakim değilsin online platformlara ve sen bizden online ders hazırlamamızı ve bunu isteksiz bir sınıfa işlememizi nasıl istersin ?

Ayrıca herkesin şartları aynı mı ? Herkesin interneti ya da ne bileyim özgüveni var mı? Özgüvenin yoksa neden öğretmenliktesin o ayrı konu ama neyse.

Ya da neden grup ödevi ?

Grup ödevlerinden oldum olası nefret ettim hala da ediyorum. Ama bu dönem ayrı bir nefret ettim. Çok komik ya.

Grup ödevinde iki temel şeyden nefret edersin 1) grup arkadaşlarının tembelliğinden 2) grup arkadaşlarının sana bir şey yaptırmamasından.

Gerçekten ikincisi yaşanıyor çünkü kimi insanlar dünyaya muhteşem gelmişler ve kendi harici yaptıkları hiçbir şeyi beğenmiyorlar ve diğer herkesi beceriksiz hissettiriyorlar, sonra yetmemiş gibi onlara tembel diyorlar.

Bu sefer ödevde yazdığım her satırı değiştirdiler. Bilgisayarın başından kalkıp bir su içmeye gidiyordum ve yazdığım hiçbir şeyi tanıyamıyordum. Bu 5 kere başıma gelse tamam ama 20.de artık aptal yerine konulduğunu hissediyorsun.

Sonra ben de daha az yazmaya başladım dedim ayak bağı olmayayım ve tembel dendim. Çok farklı ya da uçuk bir şey yazmamıştım. Kimilerinde kelime ve gramer hatalarımı düzelttiler o yüzden minettarım ama gerisi hep restatement. Yani very important olmuş significant, bu mudur ?

Ayrıca herkes ortaya fikir atar değil mi ? Sonra aralarından ayrım yapılır vesaire. Neden hep birilerinin ki olur ötekiler çöpe gider hatta görmezden gelinir ? Fikir kimden çıkarsa çıksın bağlama uyuyorsa değerlidir, değil midir ? Değilse değerini neden çok bilmişler bilir, geri kalan herkes cahildir? Herkes ölmelidir, ölüm gerçektir, değil midir ? Değilse nedir ? Neden değildir ? Ne nedir ? Ne ise odur. Dur artık dur. Durdur ve dur.

Ayrıca hocaya da çok kızgınım. Madem herkese aynı notu verecektin, neden herkesin birbirine eleştiri yazmasını bekledin ? Madem baştan sona adamakıllı okumayacaktın neden ödev verdin ? Okumayacağın ödevi neden verdin ? Ve yetmezmiş gibi derste herkese ödevlerin önemini anlattın ? Madem yoruldun, neden yordun ? Madem kafayı yedim, neden yedirttin ?

Ben pes etmek istemiyorum ama şimdilik… bilmiyorum…. Ne ne yapmak istediğimi biliyorum ne de neden istediğimi. Bilmek istemiyorum… şimdilik. Daha koşmamışken çok yoruldum

Bakalım gelecek ne getirecek ?

-Alumina

Bknz. #offlinekampus